"Język polski na szóstkę"

Jak każdy z nas, rozrywkowych uczniów nie lubi przerabiać niektórych lektur szkolnych. Dlaczego? Bo są nudne i mało nas interesują. W innym przypadku nie potrafimy ich zrozumieć. Dlatego też ta strona została stworzona z myślą o was. To tu znajdziecie najtrudniejsze i niezrozumiałe jak na nasz intelekt lektury z opracowaniem. Razem wgłębimy się w tajniki Sofoklesa, bądź innych poetów, artystów. Zapraszam więc w ciekawą i zrozumiałą stronę, gdzie dowiecie się o potrzebnych informacjach niezbędnych w klasie średniej.

"Najważniejsze- rodzaje lektur"

Powieść

Gatunek literatury pięknej, utwór narracyjny, opisujący zwykle rozbudowany ciąg zdarzeń. Pierwsze powieści powstały już w czasach antycznych. W Grecji autorem powieści był m. in. Ksenofont z Efezu (Opowieści efeskie). Był to typ powieści awanturniczej i melodramatycznej. W Rzymie autorami powieści byli Petroniusz (Satyricon) i Apulejusz (Metamorfozy albo Złoty osioł). Dzieła ich operowały zróżnicowaną narracją, od opisu realistycznego po groteskę, przynosiły też bogate studium psychologiczne bohaterów. Ogniwem w rozwoju gatunku był średniowieczny epos rycerski. W epoce renesansu ważną powieść, ujętą groteskowo dał François Rabelais (Gargantua i Pantagruel). W okresie baroku wybitną powieść napisał Miguel de Cervantes (Don Kichot). Okresem rozwoju gatunku było oświecenie, a potem XIX wiek. Klasyczna powieść jest pisana prozą, w której występują liczne dialogi, opisy akcji i natury i jest podzielona na rozdziały liczące od kilku do kilkudziesięciu stron. Całość liczy od ok. 100 do ok. 500 stron maszynopisu. Klasyczna powieść posiada wszystkowiedzącego, anonimowego narratora i wielowątkową, liniową, chronologiczną fabułę. Wiele powieści, zwłaszcza współczesnych świadomie odchodzi od tego klasycznego schematu. Narrator posługuje się podstawowymi sposobami narracji, jak też innymi formami wypowiedzi np. dialogiem i mową zależną.

Dziennik

Gatunek literatury stosowanej, zapiski bieżące, rodzaj pamiętnika, sporządzane dla potrzeb własnych, lub w charakterze twórczości literackiej (publikowanej na bieżąco, lub później w postaci zbiorczej). Od zapisywania wspomnień dotyczących tych samych czasów, dziennik odróżnia się tym, że jest sporządzany na bieżąco, co w praktyce przejawia się zupełnie inną optyką — inne rzeczy są uznawane za warte upamiętnienia i inaczej są uwypuklane. Zwykle ma charakter zapisków intymnych, których autor nie przeznacza do druku w ogóle lub w bliskiej przyszłości (np. Maria Dąbrowska zastrzegła w testamencie możliwość publikacji pełnego tekstu swego dziennika dopiero 40 lat po jej śmierci), jednak niektórzy diaryści (jak Witold Gombrowicz)publikują dzienniki jeszcze za życia. Dziennik, w porównaniu ze wspomnieniami, ma większą wartość historyczną jako tekst źródłowy. Wybitne dzienniki w literaturze polskiej pozostawili m. in.: Juliusz Słowacki (Raptularz), Stanisław Brzozowski (wyd. pośmiertnie jako Pamiętnik), Stefan Żeromski, Maria Kasprowiczowa, Aniela Salawa, św. Faustyna Kowalska (Dzienniczek), Janusz Korczak (wyd. jako Pamiętnik), Karol Ludwik Koniński (Uwagi), Zofia Nałkowska, Maria Dąbrowska, Jan Lechoń, Witold Gombrowicz, Stefan Wyszyński (Zapiski więzienne), Leopold Tyrmand (Dziennik 1954), Mieczysław Jastrun, Gustaw Herling-Grudziński (Dziennik pisany nocą), Jerzy Andrzejewski (Z dnia na dzień), Andrzej Kijowski. Znaczenie szczególne mają dzienniki dziecięce, ktore pozostawili: Dawid Rubinowicz, chłopiec żydowski zamordowany w 1942 w Treblince (tekst wyd. jako Pamiętnik), oraz Anielka Budka, zmarła w 1947 w wieku 14 lat (tekst wyd. jako Pamiętnik Anielki B.).

List

Gatunek literatury stosowanej, pisemna wiadomość wysyłana przez jedną osobę (nadawcę) do drugiej (adresata). Tradycyjny list to wiadomość zapisana na kartce (kartkach) papieru i zapieczętowana lub wysłana do adresata w kopercie. Wady tradycyjnego listu listy doręczane są przez ludzi i co za tym idzie istnieje szansa na doręczenie niewłaściwej osobie lub niemożność doręczenia niedokładnie zaadresowanego listu. Dlatego ważne jest, aby zawsze podawać na kopercie adres nadawcy. Przesyłki listowe (i paczki pocztowe), których nie można doręczyć adresatowi ani zwrócić nadawcy są kierowane do Oddziału Przesyłek Niedoręczalnych w Urzędzie Pocztowym Koluszki 2, gdzie są otwierane przez 3-osobową komisję, a następnie - w przypadku ustalenia na podstawie zawartości właściwego adresata lub adresu nadawcy - jest podejmowana próba ich ponownego doręczenia lub zwrócenia nadawcy. W przeciwnym przypadku zawartość posiadająca wartość handlową jest okresowo wystawiana na publiczną licytację, a zawartość posiadająca cechy dokumentu lub bieżącej korespondencji jest komisyjnie niszczona. możliwe jest przekazanie wiadomości bez zgody adresata, wystarczy wiedzieć gdzie mieszka.